Pierwsza udokumentowana siedziba szkoły żydowskiej Centralnego Komitetu Żydów w Polsce mieściła się przy ul. Wrzesińskiej 2/1 na warszawskiej Pradze. Szkoła rozpoczęła swoją działalność jesienią 1945 r., a jej oficjalna nazwa brzmiała: Szkoła Powszechna przy Wojewódzkim Komitecie Żydowskim w Warszawie.
25.04.1946 r. szkoła przeniosła się na ul.Targową 22, gdzie panowały lepsze warunki lokalowe. Budynek był wyposażony w świetlicę, bibliotekę i stołówkę. W tym czasie patronat nad szkołą objęło Żydowskie Towarzystwo Kulturalne z New Haven.
Na przełomie lutego i marca 1947 r. szkołę przeniesiono do budynku przy ul. Jagiellońskiej 28. W 1948 r. szkoła zmieniła nazwę na Społeczną Żydowską Szkołę Powszechną im. Bohaterów Getta w Warszawie. W tym czasie uczyło się w niej 58 uczniów (stan na początek lutego 1948 roku). Nauka wbrew zaleceniom odbywała się w języku polskim. Większość uczniów stanowiły dzieci repatriantów ze Związku Radzieckiego i ocalonych z Zagłady, które nie znały w dostatecznym stopniu jidysz. W związku z tym jidysz był wykładany jako osobny przedmiot, podobnie jak hebrajski czy angielski w starszych klasach. W 1949 r. szkołę upaństwowiono i od września tego roku funkcjonowała jako Publiczna Szkoła Podstawowa nr 4 z żydowskim językiem nauczania. Latem 1951 r. szkoła została zamknięta.